De Bijbel is niet alleen een boek vol levenslessen.
Het is zeker meer als alleen theorie, want het brengt ons in contact met de levende God en vooral met de kracht van God. Pinksteren is ook veel meer als een mooi Joodsfeest, zoals er nog meer zijn. Want op die dag, nu ruim 2000 jaar geleden, kwamen er mensen in aanraking met de kracht van God. Wie had dat ooit voor mogelijk gehouden?
In de Bijbel kunnen we lezen wat er precies gebeurde op die Pinksterdag (lees het verslag in Hand.2). Er waren toen in Jeruzalem 120 volgelingen van Jezus samen gekomen, die baden en wachtte op de belofte van de heilige Geest. Jezus had ze zelf gezegd dat ze moesten wachten te Jeruzalem, tot de heilige Geest over hen zou komen. Ze hebben waarschijnlijk helemaal niet begrepen wat dat betekende, wel wisten ze dat ze kracht zouden ontvangen (Hand.1:8), maar ze wisten niet precies wat ze moesten verwachten. Ze hadden alleen gehoord wat Jezus tegen hen gezegd had. Toen dan de dag van het pinksterfeest aanbrak, gebeurde er plotseling allerlei vreemde dingen. Er werd een vlam gezien op hun hoofd, er waaide een geweldige wind in het huis waar ze waren. En… dat was nog wel het vreemdste van alles, ze begonnen zo maar in een andere vreemde taal te spreken. Een taal die ze dus zelf helemaal niet kende.
16 verschillende landen op het tempelplein.
Daar was ook een menigte van mensen uit 16 verschillende landen op het tempelplein, vanwege het Joodse pinksterfeest. En deze mensen konden plotseling allemaal verstaan wat de 120 discipelen zeiden, ondanks dat ze door elkaar heen spraken in voor hen onbekende talen. Deze bijzondere gave van God is een groot geschenk, dat God nog steeds aan een gelovige wil geven, lees Marcus 16: 17. De heilige Geest geeft ons o.a. deze geestelijke taal, zodat we rechtstreeks met God kunnen communiceren (lees 1 Kor.14:2). Het bidden in deze bijzondere taal is ook de manier waardoor we kunnen doen wat in de Bijbel staat, om ‘zonder ophouden te bidden’ lees Efeze 6:18. Met onze menselijke woorden is dat onmogelijk, maar als men vervuld is met de heilige Geest, kunnen we wel steeds en voortdurend in tongen bidden.
De belangrijkste manifestatie die op de pinksterdag de beloofde komst van de heilige Geest aankondigde, was beslist het spreken in tongen. En het meest nog dat een menigte uit 16 verschillende landen, die daar op het tempelplein aanwezig waren, hen hoorde spreken in hun eigen taal. Er was geen geluidsversterker, geen vertaler, maar echt iedereen verstond ze. Hoe kan dat? Iedereen heeft toen moeten erkennen, dit kan alleen het werk van de heilige Geest zijn. Vandaar ook dat er op de dag van Pinksteren, 3000 mensen tot bekering kwamen, al dus werd toen de eerste gemeente geboren. Het blijft verbazingwekkend, men had geen kerkgebouw, geen hoog opgeleide mensen, geen kerkstructuren of reglementen, geen orkest of zangdienst leiders, allemaal zaken waar we vandaag zo enorm mee bezig zijn. Maar in deze eerste gemeente ging het maar om één ding, ze werden allemaal vervuld met de heilige Geest en Gods Geest had de algehele autoriteit in de gemeente.
Spreken in tongen en de doop in de heilige Geest.
Wanneer we er Gods Woord nauwkeurig op nalezen, moeten we tot de conclusie komen dat het ‘spreken in tongen’ meer voor kwam in het Bijbelboek Handeling en dat het steeds onlosmakelijk met de doop in de heilige Geest verbonden is. Bijvoorbeeld: in Handelingen 10 spreekt Petrus in het huis van Simon de leerlooier. Terwijl hij nog aan het woord is vindt de uitstorting van de heilige Geest plaats en beginnen de aanwezigen in tongen te spreken en God te loven. In Handelingen 19 komt Paulus te Efeze mannen tegen die, direct na handoplegging door Paulus, vervuld werden met de heilige Geest en ook in tongen begonnen te spreken. De gave van de Geest is na Pinksteren, kennelijk niet minder geworden, maar zoals het toen was, kan het nu ook zijn.
Het verschijnsel ‘spreken in tongen’ roept echter nog steeds verschillende reacties onder christenen op. Sommige vinden het onzin, anderen vinden het bedreigend, weer anderen denken het niet te kunnen en dat ze daarom ‘minder’ zijn. Maar wat is dat nu eigenlijk, spreken in tongen?
Laten we Bijbel zelf laten spreken.
Tongentaal is een gebedstaal.
bible_open1 Kor.14:2 zegt: “Want wie in een tong spreekt, spreekt niet tot mensen, maar tot God, want niemand verstaat het; door de Geest spreekt hij geheimenissen. Wie in een tong spreekt, sticht zichzelf”.
Het is dus een gebedstaal, want er staat hier dat wie in een tong spreekt tot God spreekt en spreken tot God is bidden. Daarbij verstaan we zelf niet wat we spreken, het is een geheimenis. Het is mogelijk om met deze taal te bidden te lofzingen of God te aanbidden. De Bijbel noemt dit bidden of aanbidden “in de geest”, onze geest wordt dan geïnspireerd door de heilige Geest. Joh.4:23,24 zegt: “maar de ure komt en is nu, dat de waarachtige aanbidders de Vader aanbidden zullen in geest en in waarheid; want de Vader zoekt zulke aanbidders. God is geest en wie Hem aanbidden, moeten aanbidden in geest en in waarheid”.
1 Kor.14:15 zegt :”Hoe staat het dan? Ik zal bidden met mijn geest, maar ook bidden met mijn verstand; ik zal lofzingen met mijn geest, maar ook lofzingen met mijn verstand”.
Efese 6:18 zegt “En bidt daarbij met aanhoudend bidden en smeken bij elke gelegenheid in de Geest, daartoe wakende met alle volharding en smeking voor alle heiligen”.
Tongentaal is een teken voor de gelovigen.
Marc.16:17 zegt: “Als tekenen zullen deze dingen de gelovigen volgen: in mijn naam zullen zij boze geesten uitdrijven, in nieuw tongen zullen zij spreken”.
Het is dus ook een teken wat het gelovig kind van God zal volgen en wanneer het uitgelegd wordt (God geeft er een boodschap door), dan is het ook een teken voor de ongelovigen. (1 Kor.14:22). Wat vaak verward wordt is de gave van het spreken in tongen als teken van de vervulling met de Geest en hoe deze gave functioneert in de gemeente.
Laat ons eerst vaststellen dat “spreken in tongen” niet de doop in de Geest is, maar slechts een teken daarvan. In de gemeente zal deze gave alleen z´n nut hebben wanneer het ook uitgelegd wordt. In dit kader zegt Paulus in 1 Kor.12:30 “..spreken soms allen in tongen..”. Hiermee wordt niet bedoeld dat deze gave slechts voor enkele personen is, want dan zouden teksten als Marc. 16:17 “Als tekenen zullen deze dingen de gelovigen volgen… in nieuw tongen zullen zij spreken” daarmee in tegenspraak zijn.
Wat is het nut van tongentaal ?
Door het regelmatig onderhouden van deze stroom aan onbegrijpelijke woorden, bouwen we onszelf op bovennatuurlijke wijze op. Er gaat een kracht vanuit die ons in contact brengt met God. 1 Kor.14:4 zegt : “Wie in een tong spreekt, sticht zichzelf”. In Judas vers 20 staat ook iets dergelijks “Maar gij, geliefden, bewaart uzelf in de liefde Gods, (1-20b) door uzelf op te bouwen in uw allerheiligst geloof en door te bidden in de Heilige Geest”. Tongentaal geeft ons bovendien de mogelijkheid om volhardend en voortdurend te bidden, zoals ook gezegd wordt in Efeze 6:18.
Wil God dat we in tongen spreken?
Het antwoord is ja! Paulus verlangde ook dat de gehele gemeente in tongen zou spreken. Lees 1 Kor.14:5 “Ik wilde wel, dat gij allen in tongen spraakt,…” en in 1 Kor.14:39 lezen we dat Paulus ons vraagt het spreken in tongen niet te belemmeren.
“Handelingen 2:3-6
“Er verschenen aan hen een soort vlammen, die zich als vuurtongenpinksterenverspreidden en zich op ieder van hen neerzetten, en allen werden vervuld van de heilige Geest en begonnen op luide toon te spreken in vreemde talen, zoals hun door de Geest werd ingegeven.”
Hij is er altijd
Wat is precies spreken in tongen?
Spreken in tongen is spreken in een taal die je door de heilige Geest ingegeven krijgt, dus de Geest gebruikt wel je eigen stemorgaan. In de Bijbel vinden we drie verschillende vormen van het spreken in tongen.
- 1. Verstaanbaar?
Hand 2:3-6 Er verschenen aan hen een soort vlammen, die zich als vuurtongenpinksterenverspreidden en zich op ieder van hen neerzetten, en allen werden vervuld van de heilige Geest en begonnen op luide toon te spreken in vreemde talen, zoals hun door de Geest werd ingegeven. In Jeruzalem woonden destijds vrome Joden, die afkomstig waren uit ieder volk op aarde. Toen het geluid weerklonk, dromden ze samen en ze raakten geheel in verwarring omdat ieder de apostelen en de andere leerlingen in zijn eigen taal hoorde spreken.
Deze vorm van het spreken in tongen is het meest bekend. Ook in onze tijd horen we een enkele maal van gebeurtenissen als deze: dat mensen tijdens het hardop spreken in tongen een taal spreken die voor anderen verstaanbaar is. Bij de gebeurtenissen in Handelingen is trouwens tegelijkertijd nog een veel groter wonder gebeurd: namelijk dat iedereen (zie vers 3) “…de apostelen en de andere leerlingen…” in zijn eigen taal hoorde spreken. Het was dus niet zo dat één van de apostelen Grieks sprak en een andere Perzisch en weer een andere apostel Spaans, maar God deed een gehoor wonder, waardoor iedereen elkaar plotseling verstond.
Deze uitleg van het gehoorwonder, wordt door velen niet begrepen of… willens en wetens ontkent. Maar als men er even over nadenkt, dan moet het toch duidelijk zijn dat het gewoon niet anders mogelijk is geweest. Niemand kan verstaan wat er worden gezegd, als 16 talen door elkaar gesproken worden, door een groep van 120 mensen, dat is onmogelijk. Lukt dat dan toch, dan is er sprake van een wonder.
- 2. Onverstaanbaar
De tweede vorm van spreken in tongen is beschreven in de brief aan de Corinthiërs.
1 Cor 14:1-4 Jaag de liefde na en streef naar de gaven van de Geest, vooral naar die van de profetie. Iemand die in tongen spreekt, spreekt niet tot mensen maar alleen tot God. Niemand kan hem verstaan, want door toedoen van de Geest spreekt hij onbegrijpelijke taal. Maar iemand die profeteert spreekt tot mensen, en wat hij zegt is opbouwend, troostend en bemoedigend. Iemand die in tongen spreekt is daar alleen zelf bij gebaat; iemand die profeteert doet dat ten bate van de gemeente.
Als je deze tekst leest, dan zou je bij oppervlakkige beschouwing kunnen denken dat Paulus vindt dat er niet te veel in tongen gesproken zou moeten worden. Maar zo is het dus niet. Spreken in tongen is een van de gaven van de Geest en dus belangrijk. De zinnen uit het bovenstaande stukje die ik dikgedrukt heb weergegeven, vormen de kern van deze vorm van spreken in tongen. De heilige Geest doet je spreken tot God en je bent daar zelf bij gebaat! Daar moeten we niet te licht over denken. Het is terecht dat Paulus daarvan zegt: ‘streeft ernaar’.
Hoe weten we zeker of onze tongentaal van God komt?
Eén ding weten we heel zeker, als iemand een oprecht kind van God is en zich in aanbidding richt tot Jezus en vraagt om de gave van het spreken in tongen, dan is het absoluut onmogelijk om ‘per ongeluk’ tongentaal van de satan te ontvangen.
Lees maar in Mat.7:9 -11 “Of is er iemand onder u die zijn zoon een steen zal geven, als hij om brood vraagt? Of als hij hem om een vis vraagt, zal hij hem een slang geven? Als u, die slecht bent, uw kinderen dan goede gaven weet te geven, hoeveel te meer zal uw Vader, Die in de hemelen is, goede gaven geven aan hen die tot Hem bidden”.
Wat is het nut van deze wijze van spreken in tongen?
In Romeinen 8: 26-27 staat “En evenzo komt de Geest onze zwakheid te hulp; want wij weten niet wat wij bidden zullen naar behoren, maar de Geest zelf pleit voor ons met onuitsprekelijke verzuchtingen. En Hij, die de harten doorzoekt, weet de bedoeling van de Geest, dat Hij namelijk naar de wil van God voor heiligen pleit.”
God komt ons door middel van (een gave) van de heilige Geest te hulp bij het bidden, met “onuitsprekelijke verzuchtingen”. Door anderen niet verstaanbare tongentaal die diep in ons binnenste geboren wordt door de heilige Geest, is als die ‘verzuchtingen van de Geest van God’.
De derde uitingsvorm wordt ook in 1 Corinthiërs 14 genoemd, namelijk in vers 5: “Ik zou willen dat u allen in tongen kon spreken, maar ik wil nog liever dat u profeteert. Iemand die profeteert is nuttiger dan iemand die in tongen spreekt, tenzij hij uitlegt wat hij zegt, zodat de gemeente er baat bij heeft.
Er is dus tongentaal die, nadat hij is uitgesproken, aan de gemeente eerst uitgelegd moet worden. Een dergelijke uitingsvorm is daarmee vergelijkbaar met profetie, God spreekt door deze gave dan rechtstreeks tot Zijn kinderen.
U heeft het ook nodig.
Paulus schrijft, alweer in 1 Corinthiërs 14, namelijk in vers 18 dat hij erg blij is, hij dankt God er voor, dat hij meer dan wie ook in tongen spreekt. Paulus wil het dus erg graag. Hij vindt het kennelijk erg waardevol.
Moet u dus spreken in tongen?
Nee, er is geen moeten (dwang) bij God, maar Hij wil het u wel geven, want de Bijbel zegt tot alle gelovigen ‘Streeft naar de gaven van de Geest’. Je kunt er alleen maar naar streven, als God het je ook wil geven. Daarbij komt, wie van ons, die God wil dienen, zou een van zijn Gaven willen afwijzen?
Toch hebben velen er moeite mee.
Bij de gave van het spreken in tongen, zit namelijk een grote moeilijkheid. “Mijn verstand blijft onvruchtbaar”. Als ik in tongen spreek, (en dat verzin ik niet, maar zo staat het in de Bijbel) dan kraam ik voor mijn verstand onzin uit. Ik versta het niet en ik weet niet wat ik zeg, m.a.w. om in tongen te spreken, moet je soms over een flinke drempel heen stappen. Om in tongen te spreken moet ik daarom mijn geloof in werking zetten. Want zonder geloof is het spreken in tongen een volkomen belachelijk gebeuren.
Om over na te denken
Ervaar u de Heilige Geest ook in uw leven?